ΠΑΙΔΙΑ INDIGO ΚΑΙ CRYSTAL

Με αφορμή την ανακοίνωση του coaching για γονείς, που έκανα σε φίλους και γνωστούς πριν στείλω το newsletter είχα πολλές ερωτήσεις και αιτήματα για γονείς που τα παιδιά τους είναι indigo.

Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά αλλά αυτή ήταν μια ευκαιρία να εμβαθύνω γιατί αυτή την αναφορά την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα.


Η ιστορία ξεκίνησε ως εξής: η Αμερικανίδα παραψυχολόγος Nancy Ann Tappe δημοσίευσε το 1982 στο βιβλίο της “Understanding your Life Through Colour”, την παρατήρηση πως η αύρα πολλών παιδιών, από την δεκαετία του 1970 και μετά, παρουσίαζε μια απόχρωση του μπλε, μια πρόσμειξη του μπλε με κόκκινο, που ονομάζεται indigo. Το 1999 οι Lee Carroll και Jan Tober έγραψαν το βιβλία “The Indigo Children” γράφοντας ότι μια νέα γενιά ανθρώπων γεννιέται, με μπλέ αύρα, μεγαλύτερη ευφυΐα και ανεπτυγμένες ψυχικές δυνάμεις, όπως τηλεπάθεια, πρόγνωση και θεραπευτικές ικανότητες.

Χαρακτηριστικά αυτών των παιδιών, σύμφωνα πάντα με τους Carroll και Tober είναι:

• Έρχονται στον κόσμο με ένα αίσθημα ότι είναι προνομιούχοι (και συχνά λειτουργούν με αυτό τον τρόπο)
• Έχουν ένα αίσθημα ότι «δικαιούνται να είναι εδώ», και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη.
• Η προσωπική αξία δεν είναι θέμα. Συχνά αυτά τα παιδιά λένε στους γονείς «ποιοι είναι».
• Αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την απόλυτη εξουσία (εξουσία χωρίς εξήγηση ή επιλογή)
• Απλώς δεν κάνουν κάποια πράγματα, για παράδειγμα το να περιμένουν στην ουρά είναι δύσκολο για αυτά.
• Απογοητεύονται με συστήματα που έχουν προσανατολισμό προς την τελετουργία και που δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.
• Συχνά βλέπουν καλύτερους τρόπους για να κάνουν πράγματα, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, γεγονός που τα κάνει να φαίνονται αντικομφορμιστές απέναντι σε οποιοδήποτε σύστημα.
• Μοιάζουν αντικοινωνικά εκτός εάν είναι με το δικό τους είδος. Εάν δεν υπάρχουν τριγύρω τους άλλοι της ίδιας συναίσθησης, συχνά γίνονται εσωστρεφείς και νιώθουν ότι κανένας άνθρωπος δεν τους καταλαβαίνει. Το σχολείο συχνά είναι κοινωνικώς υπερβολικά δύσκολο για αυτά.
• Δεν θα ανταποκριθούν στην πειθαρχία μέσω της ενοχής («Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου σπίτι και να δει τι έκανες»).
• Δεν είναι ντροπαλά στο να σου δείχνουν τι χρειάζονται.

Αυτές οι θεωρίες πήραν μεγάλη έκταση και πολλοί τις θεώρησαν σαν την νεα εποχή, ότι οι σωτήρες μας έρχονται και ο νέος κόσμος γεννιέται. Από την άλλοι μεριά βρίσκονται οι αιώνιοι σκεπτικιστές που απορρίπτουν ότι έχει να κάνει με new age και μάλιστα περιμένουν πίσω απ’τη γωνία με ένα ειρωνικό σχόλιο στα χείλη.

Εγώ βλέπω και στις δύο περιπτώσεις αποφυγή ευθυνών και αντιμετώπισης της αλήθειας, ή της πραγματικότητας.
Πρώτα απ’όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα θυμάμαι σε πολλά παιδιά που γνώριζα όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο, στην γειτονιά, πολλά μάλιστα είχα κι εγώ σαν παιδί. Ένα παιδί αν του δοθεί χώρος να μεγαλώσει θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό ότι έχει δικαίωμα στα πάντα και μπορεί να έχει επιρροή στη ζωή και στον κόσμο γύρω του.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα απογοητευμένοι από τις θρησκείες, που έχουν προσφέρει μόνο ενοχές και ένα αφύσικο τρόπο ζωής, τις αντικαθιστούν με κάτι άλλο ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα πετύχει. Αλλά και πάλι δεν αναλαμβάνουν την ευθυνη (και παρακαλώ να διαχωριστεί το “ευθύνη” από το “ενοχή”) ότι αυτοί, εμείς, είμαστε υπεύθυνοι για την πορεία του κόσμου και της ζωής μας υλικής και πνευματικής. Άρα περιμένοντας κάποιος άλλος να μας σώσει απλά θα δημιουργήσουμε μια καινούρια θρησκεία σύντομα!

Τα παιδιά αυτά απλά μας δείχνουν τον δρόμο. Πάντα το έκαναν. Αντικαθιστούν την τυφλή υπακοή με δημιουργική επιρροή, τον φόβο με αγάπη, την πειθαρχία με ατομική ευθύνη και την προσκόλληση στα στον υλικό κόσμο ή στον φόβο του Θεού με μια πιο ολιστική θεώρηση της ζωής που περιλαμβάνει τα πάντα, από την αγάπη στον Θεό και στο πνεύμα μέχρι την απόλυτη επιτυχία και ευτυχία στη ζωή.

Ο τρόπος λειτουργίας του κόσμου μας κατά περιόδους έχει περιορίσει, φιμώσει, καταστρέψει, εκτελέσει ή και σταυρώσει αυτά τα παιδιά. Όπου όμως τους έχει δοθεί χώρος, αγάπη, σεβασμός και το δικαίωμα να υπάρχουν και να έχουν λόγο για τον κόσμο και τη ζωή, αυτά τα παιδιά έχουν προσφέρει πολλά, έχουν αλλάξει πολλές φορές τον κόσμο μας και έχουν γίνει δάσκαλοι και οδηγοί για να κάνουμε τον εαυτό μας καλύτερο και τη ζωή μας άξια να τη ζήσει κανείς.

Ποιά είναι αυτά τα παιδιά λοιπόν; Όλα τα παιδιά του κόσμου. Όλα τα παιδιά, φυσιολογικά και μη, με ιδιαίτερες ικανότητες ή δυσλειτουργίες, αρτιμελή ή μη, με ιδιαίτερη αγάπη για τα μαθηματικά ή τη γλώσσα, όλα τα παιδιά έχουν έρθει όχι για να μάθουν από μας αλλά για να μας διδάξουν. Διότι όταν γεννιούνται έχουν όλα αυτά που εμείς έχουμε κρύψει στο υποσυνείδητο λόγω μη αποδοχής, και τα έχουν στη διάθεσή τους.

Το coaching μπορεί να σας βοηθήσει να επιτρέψετε σε αυτά τα παιδιά να υπάρξουν, να δράσουν, να διδάξουν και να χαρίσουν όλα αυτά τα χαρίσματα που έχουν. Που όλοι έχουμε και μπορούμε να τους επιτρέψουμε να βγούν την επιφάνεια. Γιατι ακριβώς αυτή είναι η λειτουργία του, να αφαιρέσει όλα αυτά που δεν είμαστε εμείς, που έχουν προσθέσει οι συνθήκες που μεγαλώσαμε, οι φόβοι, οι ανησυχίες, οι ενοχές ή η αντίληψη και συμπεριφορά ότι είμαστε θύματα των άλλων και μας παρασύρουν όπου αυτοί θέλουν. Και να μείνει μόνο αυτό που εμείς είμαστε, χωρίς δικαιολογίες και αποφυγή της ζωής.

Λοιπόν, Indigo παιδιά με Indigo ενήλικες για γονείς. Δεν ακούγεται υπέροχο;